Tunus’ta Cumartesi günü halk parlamento seçimleri için sandık başına gitti. Fakat muhalefetin boykot ettiği seçimlerde iştirak yüzde 10’un altında kaldı. Muhalafet partileri Cumhurbaşkanı Kays Said’in istifasını istiyor.
Ulusal Kurtuluş Cephesi başkanı Nejib Chebbi seçimi bir “fiyasko” olarak kıymetlendirdi ve erken cumhurbaşkanlığı seçimi için büyük protesto davetinde bulundu.
Seçim pek çok muhalefet partisi tarafından boykot edildi.
Muhalafet partileri Said’in 2011’deki ayaklanmadan bu yana elde edilen demokratik gelişimleri bilakis döndürdüğünü tez ediyor. Said ise hakkındaki bu suçlamayı reddediyor.
Temmuz 2021’de başbakanı misyondan alıp, parlamentoyu da askıya alan Said, bundan bir yıl sonra ise cumhurbaşkanına tam yürütme denetimi ve ordunun en yüksek komutasını veren yeni anayasayı onayladı.
Söz konusu yeni anayasa, Arap Baharı’nın akabinde Zeynel Abidin Bin Ali’nin devrilişiyle birlikte hazırlanan anayasanın yerini aldı.
64 yaşındaki Said, böylesi güçlerin ekonomik ve siyasi istikrar için gereksinim olduğunu söylüyor.
Said destekçileri de yolsuzluk ve ülkenin kalkınmasını engelleyen öbür kıymetli sorunlarla gayret etmek için güçlü bir başkana muhtaçlık duyulduğunu savunuyor.
Eski bir hukuk profesörü olan Kais Saied (sağda), 2019’dan beri iktidarda
Tunus Yüksek Seçim Kurulu, Cumartesi gecesi yaptığı açıklamada seçimde iştirak oranının yüzde 8,8’de kaldığını açıkladı. Ülkede kayıtlı yaklaşık 9 milyon seçmen bulunuyor.
Kurulun açıklamasından kısa bir mühlet sonra konuşan Chebbi, “Bugün yaşanan şey bir sarsıntıdır. Şu andan itibaren Said’i meşruiyetini yitirmiş bir cumhurbaşkanı olarak görüyoruz ve bu fiyaskodan sonra istifasını talep ediyoruz” dedi.
AFP’ye konuşan Chebbi, Said’in misyonunu hemen bırakması gerektiğini ve idare stilinin halkın büyük çoğunluğu tarafından reddedildiğini savundu.
Çok sayıda siyasi partiden oluşan bir koalisyon olan Ulusal Kurtuluş Cephesi kitlesel mitingler ve oturma hareketleri davetinde bulundu.
Cumhurbaşkanı Said, hususa ait şimdi bir açıklama yapmadı.
Ülkede 11 yıl evvel gerçekleşen ayaklanma, Arap Baharı’nın tek başarısı olarak görülüyor. Fakat bu muvaffakiyet, ne ekonomik ne de siyasi olarak istikrara yol açmadı.